 |
|
| National museum is the center of collection, preservation, conservation and exhibition of artifacts and objects of ethnic which are the national cultural heritage. With the aims to promote and publish the archaeological knowledge, history and arts history, national museum is, consequently, the informal learning center and another essential cultural tourist attraction of society. |
|
|
|
| The Chainatmuni National Museum was founded by Phra Chainatmuni (Nuam Suthatto), former Chief of Abbots of Chainat province and abbot of Wat Phra Borommathat Worawihan, who was interested in collecting antiquities found in Chainat and nearby provincees. His collection was initially kept at the monastery and later donated to the Fine Arts Department as a museum for educational purposes. | |
| In 1966 the museum was built within the vicinity of Wat Phra Borommathat and named Chainatmuni National Museum to honor the museum’s donor. The museum has been open to the public since 1969. |
|
| HISTORY AND ARCHAEOLOGY OF CHAINAT | |
| Chainat is a province in central Thailand located on the river plain where the Chao Phraya, Thachin, and Noi rivers meet. This fertile land was perfectly suitable for settlement. The archaeological evidence found in Chainat shows that people lived in the area since the prehistoric time of about 3,000 - 2,500 years ago. |
|
 |
|
| Artifacts of the prehistoric period found in the area include stone tools, fragments of iron tools, bronze bangles, beads, and objects relating to ancient rituals and beliefs. | |
| In the 7th century A.D. the connection with India brought development to local communities. This marks a transition to the historic period, as written records were found along with religious sculpture and monasteries. It is assumed that the social structure was more complex at that time. Dvaravati culture sites found in Chainat include the ancient cities of U-taphao in Manorom district and Dongkon in Sanburi district. The cultural evidence found in these sites consists mostly of Buddhist objects, such as Buddha images, votive tablets, fragments of Wheels of the Law, stone bells, and tools. | |
| Two important cities, Muang San and Muang Chainat, were once located in the area of present-day Chainat. Evidence of these two cities is recorded in many ancient scripts, including the “Royal Chronicles of Ayutthaya”. This document states that during the reign of King Nakharinthrachathirat, his three sons were sent to three cities : Chao Ai Phraya in Muang Suphan, Chao Yi Phraya in Muang San, and Chao Sam Phraya in Muang Chainat. | |
| Muang San was located on the bank of the Noi River, in the area of Tambon Phraek Sriracha, Sanburi district. Muang San, centered on Wat Mahathat, was the city of the viceroy of Ayutthaya. Important ancient remains inside the city include Wat Phrayaphraek, Wat Songphinong, and Wat Phrakaew, all built during the early Ayutthaya period. The chedi at Wat Tanodlai reflects the Sukhothai influence of the time. The art works at Muang San are very interesting, especially the U-Thong Buddha image, which is believed to have been created before the foundation of Ayutthaya (early Ayutthaya period). | |
| The original city of Chainat, ruled by Chao Sam Phraya, was located on the west bank of the Nan River in Phitsanulok province-not in the area ofpresent-day Chainat. A new Muang Chainat was possibly founded by combining the original Muang Chainat on the west bank of the Nan River with Muang Sra Luang Song Kwai on the opposite side. The name was changed to Muang Phitsanulok during the reign of King Boromtrailokanat. Muang Chainat in Chainat province was located at the mouth of the Noi River on the west side of the Chao Phraya River, with Wat Phraborommathat as its administrative center. | |
| The city of Chainat was later moved to east of the Chao Phraya River, where it remains today. |
 |
|
| พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ชัยนาทมุนี สังกัดสำนักศิลปากรที่ 4 ลพบุรี กรมศิลปากร กระทรวงวัฒนธรรม เป็นหน่วยงานที่รวบรวมเก็บรักษา อนุรักษ์ และจัดแสดงโบราณวัตถุ ศิลปวัตถุที่เป็นมรดกทางศิลปวัฒนธรรมของชาติ และเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญแห่งหนึ่งของจังหวัดชัยนาท ตั้งอยู่ภายในบริเวณ วัดพระบรมธาตุวรวิหาร ตำบลชัยนาท อำเภอเมือง จังหวัดชัยนาท มีพื้นที่ 3 ไร่ 45 ตารางวา |
|
|
|
| พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ชัยนาทมุนี ก่อตั้งขึ้นด้วยความสนใจของพระชัยนาทมุนี (นวม สุทตฺโต) อดีตเจ้าคณะจังหวัดชัยนาท และอดีตเจ้าอาวาสวัดพระบรมธาตุวรวิหาร ซึ่งได้รวบรวมโบราณศิลปวัตถุที่พบในเขตจังหวัดชัยนาทและบริเวณใกล้เคียง มาเก็บรักษาไว้ในพิพิธภัณฑสถานของวัดเป็นจำนวนมาก ต่อมาพระชัยนาทมุนีได้ยินดีมอบโบราณศิลปวัตถุดังกล่าวให้เป็นสมบัติของชาติ เพื่อประโยชน์ทางการศึกษาด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีของไทย | |
| ในปี พุทธศักราช 2509 กรมศิลปากรจึงได้ดำเนินการก่อสร้างอาคารพิพิธภัณฑสถานขึ้นในบริเวณใกล้กับวัดพระบรมธาตุวรวิหาร ตั้งชื่อว่า พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ชัยนาทมุนี เพื่อเป็นที่ระลึกแด่พระชัยนาทมุนี เปิดให้ประชาชนเข้าชมตั้งแต่ปี พุทธศักราช 2512 เป็นต้นมา |
|
| ประวัติศาสตร์ โบราณคดี เมืองชัยนาท | |
| จังหวัดชัยนาท ตั้งอยู่ในเขตภาคกลางของประเทศไทย บริเวณที่ราบลุ่มมีแม่น้ำสายสำคัญอันได้แก่ แม่น้ำเจ้าพระยา แม่น้ำท่าจีน และแม่น้ำน้อย ที่ยังความอุดมสมบูรณ์และชุ่มชื้นแก่ผืนดิน ทำให้เกิดสภาวะแวดล้อมที่เหมาะสมต่อการดำรงชีวิตของมนุษย์มาตั้งแต่ครั้งบรรพกาล จากหลักฐานทางโบราณคดีที่สืบค้นได้ในปัจจุบัน สะท้อนให้เห็นว่าบริเวณจังหวัดชัยนาทปรากฏร่องรอยการอยู่อาศัยของมนุษย์ตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ เมื่อประมาณ 3,000 - 2,500 ปีมาแล้ว สืบเนื่องต่อมาถึงสมัยประวัติศาสตร์ |
|
| |
|
| สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ได้พบเครื่องมือเครื่องใช้ เช่น ขวานหินขัด ชิ้นส่วนเครื่องมือเหล็ก กำไลสำริด ลูกปัด รวมไปถึงการสร้างสรรค์งานศิลปกรรมที่เกี่ยวเนื่องกับความเชื่อและพิธีกรรมตามรูปแบบของสังคมดั้งเดิม | |
| ล่วงมาถึงราวพุทธศตวรรษที่ 12 เมื่ออารยธรรมอินเดียส่งผ่านเข้ามายังภูมิภาคแห่งนี้ ชุมชนดั้งเดิมที่กระจายกันอยู่ตามบริเวณที่ราบลุ่มแม่น้ำต่างๆ ได้พัฒนาการเข้าสู่สมัยประวัติศาสตร์ เริ่มมีการบันทึกเรื่องราวด้วยตัวอักษร สร้างรูปเคารพ และก่อสร้างศาสนสถาน มีระบบสังคมการดำรงชีวิตซับซ้อนมากขึ้น ได้ปรากฏร่องรอยของชุมชนโบราณสมัยทวารวดีหลายแห่ง เช่น เมืองอู่ตะเภา อำเภอมโนรมย์ เมืองดงคอน อำเภอสรรคบุรี เป็นต้น โบราณวัตถุที่พบส่วนใหญ่เนื่องในพุทธศาสนา เช่น พระพุทธรูปศิลา พระพิมพ์และชิ้นส่วนธรรมจักร ตลอดจนแผ่นหินเจาะรูมีเสียงกังวานอย่างที่เรียกกันว่า “ระฆังหิน” และเครื่องมือเครื่องใช้ต่างๆ | |
| บริเวณจังหวัดชัยนาทในปัจจุบันเคยมีเมืองสำคัญ คือ เมืองสรรค์ และเมืองชัยนาท ซึ่งมีเหตุการณ์สำคัญเกี่ยวกับเมืองทั้ง 2 ปรากฏอยู่ในเอกสารโบราณหลายฉบับ ในพระราชพงศาวดาร กรุงศรีอยุธยา กล่าวถึงสมเด็จพระนครินทราชาธิราช ได้ตั้งโอรส 3 พระองค์ คือ เจ้าอ้ายพระยา ให้ครองเมืองสุพรรณ เจ้ายี่พระยาให้ครองเมืองสรรค์ และเจ้าสามพระยาให้ครองเมืองชัยนาท | |
| เมืองสรรค์ ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำน้อย อยู่ในเขตพื้นที่ ต.แพรกศรีราชา อ.สรรคบุรี ในช่วงราวพุทธศตวรรษที่ 20 เมืองสรรค์อยู่ในฐานะเป็นเมืองชั้นลูกหลวงของกรุงศรีอยุธยา ซึ่งมีวัดมหาธาตุเป็นศูนย์กลาง โบราณสถานที่ปรากฏทั้งภายในเมือง เช่น วัดพระยาแพรก วัดสองพี่น้อง และ ที่วัดพระแก้วนอกเมือง ล้วนแต่สร้างขึ้นในสมัยอยุธยาตอนต้นทั้งสิ้น นอกจากนี้ยังมีเจดีย์ที่วัดโตนดหลายมีรูปแบบแสดงถึงความสัมพันธ์กับราชธานีสุโขทัยในช่วงเวลานั้นด้วย ศิลปกรรมที่เมืองสรรค์ มีลักษณะและรูปแบบที่น่าสนใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพระพุทธรูปศิลปะอู่ทองพบที่เมืองสรรค์ เป็นแบบศิลปะที่เชื่อกันว่าสร้างขึ้นตั้งแต่ก่อนการสถาปนากรุงศรีอยุธยาเล็กน้อยมาจนถึงสมัยอยุธยาตอนต้น | |
| ส่วนเมืองชัยนาทที่เจ้าสามพระยาได้มาครองนั้น อยู่ที่ฟากตะวันตกของแม่น้ำน่านในจังหวัดพิษณุโลก ไม่ใช่เมืองชัยนาทในเขตจังหวัดชัยนาทปัจจุบัน เมืองชัยนาทที่จังหวัดชัยนาทนี้คงเกิดขึ้นและเรียกชื่อเช่นนี้ ภายหลังจากที่ได้มีการรวมเมืองชัยนาททางฟากตะวันตกของแม่น้ำน่าน เข้ากับเมืองสรลวงสองแควฝั่งตรงกันข้าม เรียกชื่อใหม่เป็นเมืองพิษณุโลกในสมัยสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถแล้ว โดยเมืองชัยนาทที่จังหวัดชัยนาทนี้ตั้งอยู่บริเวณปากแม่น้ำน้อยริมแม่น้ำเจ้าพระยาฟากตะวันตก มีวัดพระบรมมหาธาตุวรวิหารเป็นศูนย์กลางการปกครองท้องที่แห่งใหม่ | |
| ภายหลังจึงได้มีการย้ายเมืองชัยนาทมาตั้งใหม่ทางฟากตะวันออกของแม่น้ำเจ้าพระยา อันเป็นที่ตั้งของตัวจังหวัดชัยนาทในปัจจุบัน |