- ชื่อโบราณวัตถุ :
- พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร
- แบบศิลปะ :
- ศรีวิชัย
- ชนิด :
- สำริด
- ขนาด :
- สูง 63 เซนติเมตร
- อายุสมัย :
- พุทธศตวรรษที่ 14
- ลักษณะ:
- พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร ส่วนองค์ท่อนบนของพระโพธิสัตว์ ยืนเอียงพระวรกาย ทรงศิราภรณ์ ส่วนยอดของชฎามกุฎหักหายไป พระพักตร์มน พระขนงเป็นสันนูนโค้งด้านบนเป็นร่อง พระนาสิกโด่ง พระโอษฐ์จีบ พระเนตรเหลือบต่ำ สวมสร้อยประคำและกรองศอ พระอังสาด้านซ้ายคล้องผ้าเฉวียงบ่า และ คล้องทับด้วยสายยัชโญปวีตมีหัวกวางประดับ พระกรด้านขวาตั้งแต่พระพาหาหักหายไป ส่วนพระกรซ้ายยังคงเหลือ ส่วนต้นพระพาหาสวมพาหุรัด ที่มีลักษณะคล้ายคลึงกับที่พบประดับบนประติมากรรม พระอคัสตยะ จากจันทิบานอนในศิลปะชวาภาคกลาง พระวรกายท่อนล่างชำรุดหายไป
สันนิษฐานว่า รูปเคารพนี้อาจเป็นองค์เดียวกับพระโพธิ์สัตว์ปัทมปาณิ ที่กล่าวถึงในจารึกจาก วัดเวียง เรื่อง พระเจ้าธรรมเสตะสร้างปราสาทอิฐ 3 หลัง เพื่ออุทิศถวายแด่พระพุทธเจ้าและพระโพธิสัตว์ 2 พระองค์ คือ พระโพธิสัตว์ปัทมาปาณิ และพระโพธิสัตว์ผู้ถือดอกบัวนี้ ทรงเป็นบุคลาฐิษฐานของอุบาย ที่นำไปสู่ปัญญาเพื่อบรรลุพุทธภาวะ มีสองกร พระหัตถ์ขวาประทานพร พระหัตถ์ซ้ายทรงถือดอกบัว เป็นรูปแบบหนึ่งของ พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวรที่มีผู้นับถืออย่างมาก ทั้งในศาสนาพุทธแบบมหายาน และวัชรยาน ซึ่งเคารพนับถืออยู่ในชวาภาคกลางในราวพุทธศตวรรษที่ 13 -14 เป็นหลักฐานสำคัญที่แสดงความเกี่ยวข้องระหว่างอาณาจักรศรีวิชัยในคาบสมุทรภาคใต้ กับราชวงศ์ไศเลนทร์ในชวาภาคกลาง - ประวัติ :
- พบที่วัดเวียง อำเภอไชยา จังหวัดสุราษฎร์ธานี
- สถานที่จัดแสดง :
- พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระนคร
- คิวอาร์โค้ด สำหรับเข้าถึงระบบฐานข้อมูล :
(ท่านสามารถโหลดและนำไปใช้เพื่อการทำสื่อประชาสัมพันธ์ต่อได้)
